ਤੁਹਾਡੀ ਉਮਰ ਕੀ ਹੈ? ਤੁਹਾਡਾ ਲਿੰਗ ਕੀ ਹੈ? ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਆਦਿਵਾਸੀ ਹੋ? ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਨਾਗਰਿਕ ਹੋ? ਕੀ ਤੁਹਾਡਾ ਕੋਈ ਪਰਿਵਾਰ ਹੈ?
ਇਹ ਸਿਰਫ ਕੁਝ ਕੁ ਡੇਟਾ ਪੁਆਇੰਟ ਹਨ ਜੋ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਆਰਟੀਫੀਸ਼ੀਅਲ ਇਨਟੈਲੀਜੈਂਸ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਇਹ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤੇਗਾ ਕਿ, ਕੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਔਟਵਾ ਵਿੱਚ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬੇਘਰ ਹੋਣ ਦਾ ਖਤਰਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਾਰਲਟਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਖੋਜਕਰਤਾ ਨਾਲ ਟੀਮ-ਅੱਪ ਕਰਨ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਰਿਪੋਰਟ ਮੁਤਾਬਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਅਜਿਹੀ ਪਹਿਲੀ ਨਗਰਪਾਲਿਕਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਇੱਕ ਵਿਗੜ ਰਹੇ ਸੰਕਟ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਸਾਧਨ ਵਜੋਂ ਉਭਰ ਰਹੀ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਹੈ – ਲੰਡਨ, ਓਨਟਾਰੀਓ, ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੈਲੀਫੋਰਨੀਆ ਵਿੱਚ, ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਹੈ ਜੋ ਬੇਘਰ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਨ ਦੇ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ AI ਵੱਲ ਮੁੜ ਰਹੇ ਹਨ, ਕੁਝ ਵਕੀਲ ਗੋਪਨੀਯਤਾ ਅਤੇ ਪੱਖਪਾਤ ਬਾਰੇ ਚਿੰਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਉਜਾਗਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਪਰ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਇਹ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਸਾਧਨ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸ ਨੂੰ ਮਦਦ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਓਟਾਵਾ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਨੂੰ ਵਿਕਸਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਖੋਜਕਰਤਾ, ਮੈਜਿਡ ਕੋਮੇਲੀ ਨੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਿਸਟਮ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਡੇਟਾ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਮਰ, ਲਿੰਗ, ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਸਥਿਤੀ, ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਸਥਿਤੀ ਅਤੇ ਕੀ ਰਿਕਾਰਡ ਵਿੱਚ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੈ, ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਸਿਸਟਮ ਬਾਹਰੀ ਡੇਟਾ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੌਸਮ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਸੂਚਕਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਪਭੋਗਤਾ ਕੀਮਤ ਸੂਚਕਾਂਕ ਅਤੇ ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਦਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵੀ ਕਰੇਗਾ। ਕੋਮੇਲੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਿਸਟਮ ਇਹ ਅਨੁਮਾਨ ਲਗਾਏਗਾ ਕਿ ਵਿਅਕਤੀ ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਸ਼ੈਲਟਰ ਵਿੱਚ ਰਹੇਗਾ। ਮੈਕਗਿਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਐਸੋਸੀਏਟ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਰੇਨੇ ਸੀਬਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਜਾਣਕਾਰੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਪਲਬਧ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਲਾਭ ਜਾਂ ਇਲਾਜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ “ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਟਰੈਕ” ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਡੇਟਾ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ, ਨਸ਼ਾਖੋਰੀ, ਦੁਬਾਰਾ ਹੋਣ ਅਤੇ HIV ਸਥਿਤੀ ਬਾਰੇ ਵੇਰਵੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਸੀਬਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਪੁੱਛਣਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ ਕਿ, ਕੀ AI ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ। “ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸਪ੍ਰੈਡਸ਼ੀਟ ਦੇ ਨਾਲ ਏਆਈ ਦੇ ਨਾਲ ਪੁਰਾਣੇ ਬੇਘਰਾਂ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਜਾਣਦੇ ਹੋ?” ਜ਼ਿਕਰਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬੇਘਰ ਹੋਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਬੇਘਰ ਹੈ, ਜਾਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਬੇਘਰ ਹੋਣ ਦੇ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਐਪੀਸੋਡਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਹੈ।
