ਰਾਮਪੁਰ ਜਾਂ ਆਸ-ਪਾਸ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਸਮੇਜ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਣ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਇੱਕ ਹੀ ਗੱਲ ਨਿਕਲਦੀ ਸੀ ਕਿ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਕਹਿਰ ਤੋਂ ਰੱਬ ਹੀ ਬਚਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਚੀਕਾਂ ਮਾਰਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ, ਮਰਦ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਹੰਝੂ ਭਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਦੇ ਰਹੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਉਮੀਦ ਦੀ ਕਿਰਨ ਉਦੋਂ ਜਾਗੀ ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਪਹੁੰਚਿਆ ਅਤੇ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਬੁਝਾ ਦਿੱਤਾ।
ਵੀਰਵਾਰ ਨੂੰ ਦਿਨ ਭਰ ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨਿਕ ਅਮਲੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਅਧਿਕਾਰੀ ਜਾਂ ਆਗੂ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਲੋਕ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਕਿਸੇ ਦੇ ਠਿਕਾਣੇ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਮਿਲਣ ਦੀ ਉਮੀਦ ਵਿੱਚ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਫਿਰ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਨਦੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੇ, ਆਪਣੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ। ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ। ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚਲੇ ਹੰਝੂ ਸੁੱਕਣ ਦੀ ਕਗਾਰ ‘ਤੇ ਸਨ।
ਲੋਕ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਦਿਲਾਸਾ
ਸਮੇਜ ਖੱਡ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦਾ ਵਹਾਅ ਉਸ ਸਮੇਂ ਵੀ ਡਰਾਉਣਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਦਿਨ ਢਲਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਸਨੇਹੀਆਂ ਦੇ ਨਾ ਮਿਲਣ ਦੀ ਆਸ ਟੁੱਟ ਗਈ। ਘਰ ਪਰਤਦੇ ਸਮੇਂ ਲੋਕ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਨਾ ਹਾਰਨ ਦੀ ਤਸੱਲੀ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ। ਕੱਲ ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰਿਆਂ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਉਮੀਦ ਨਾਲ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਾਂਗੇ। ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਐਨਡੀਆਰਐਫ ਦੀ ਟੀਮ ਤਾਇਨਾਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਦੂਜੀ ਟੀਮ ਸਵੇਰ ਤੱਕ ਚਾਰਜ ਸੰਭਾਲ ਲਵੇਗੀ।
ਲਾਪਤਾ ਲੋਕਾਂ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ
ਸਤਲੁਜ ਰਾਮਪੁਰ ਦੱਤਨਗਰ ਤੋਂ ਸੁੰਨੀ ਤੱਕ ਲਾਪਤਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਲਈ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਜਾਂਚ ਟੀਮਾਂ ਤੇ ਗੋਤਾਖੋਰ ਲੱਗੇ ਰਹੇ।
ਪਰਿਯੋਜਨਾ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਸਤਲੁਜ ਗੁਜ਼ਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਲ੍ਹਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਵੱਲੋਂ ਉੱਥੇ ਗੋਤਾਖੋਰ ਅਤੇ ਟੀਮਾਂ ਤਾਇਨਾਤ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਲਾਪਤਾ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ। ਸਮੇਜ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ 72 ਬੱਚੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ।
